POR QUE INDIGNA A MATANZA DUN CAN?

(1) Porque seu “pai” humano adoptivo pediu nas redes, desde o seu cuarto de aillamento, que POR FAVOR non o sacrificaran.
(2) Porque para unha parella que o está a pasar mal, o seu can, é máis que “só un can”
(3) Porque a vida de calquera ser vivo importa
(4) Porque foi un lavado de cara e unha MANOBRA CUTRE dun goberno corrupto, neglixente e que rentabiliza politicamente vidas de persoas (rédito electoral das víctimas de terrorismo, do cura con ébola...) e pasa de outras (victimas de violencia machista, Enma Rodriguez Pinarhttp://jmalvarezblog.blogspot.com.es/2013/01/agravio-comparativo-con-resultado-de.html, , Cecilio Lópezhttp://www.huffingtonpost.es/2014/10/01/espeleologo-primeros-dias_n_5911820.html; http://www.cadenaser.com/deportes/audios/larguero-parte-30-09-2014-consulta-medica/csrcsrpor/20141001csrcsrdep_5/Aes/ )
(5) Porque non se confirmou que Excalibur estivera contaxiado, e de estalo, aportaría información investigar o seu caso. E simplemente se asasinou e icinerou.

PORQUE INDIGNA A REACCIÓN DOS QUE DIN “UI, COMO SE PON A PEÑA POR UN CAN”?

(1) Por todo o de arriba
(2) Porque esta xente que critica, soe ser a misma que critica calquera cousa e NUNCA fai nada por aportar solucións, nen axuda, nin cartos.
(3) Porque calquera acción pode ser apoiada
(4) Porque cada quen ten dereito a loitar polo que cree correcto, sen ir en detrimento doutras accións.
(5) Porque esto debilita ao pobo, e despista do obxectivo: a Xustiza.

A quen beneficia a estupidez?


Pensar da traballo. Repetir mantras de supremacía racial non.
Cando lle digas a alguén que defende a vida animal que hai xente que o pasa mal e que é mais importante que un animal, pensa:
1) que fas ti ao respecto por esa xente que é máis importante para ti que calquera outro ser?
2) que te fai pensar que a defensa animal é incompatible con outras loitas?
3) por que a xente de razonamento tan simple e sen argumentos, pensa que as persoas animalistas teñen que ser paradigma de santidade e solventar todos os males do mundo?

Educación e Cultura educativa

 "O número de normas nunha comunidade é proporcional ao nivel de corrupción e incumplimento das mesmas..."
Asómbrome coa de cousas que lle hai que decir á xente ...cousas como respecto e educación que se supón que "veñen de serie", pero resulta que con 18, 20, 30, 40 anos, se non as pos sobre papel, semella que non existen...triste mundo, porca miseria.
Reclamamos liberdade, e cando a dan, o que se quere realmente é un pastor cunha vara de aguillón, porque non sabemos comportarnos con empatía e asertividade...esas dúas palabras da que sabemos a súa definición pero non como levalas a cabo, non si?

A ELEGANCIA DO NATURAL

Elegancia: eficiencia resultante de prescindir de artefactos inutiles. 

   A última fin de semana de setembro asistín a un curso sobre metodoloxía Montessori. O pouco que sabia, era de ter que preparar material para explicar a  outras persoas.

Desde o primeiro día que lin sobre María Montessori, quedei fascinada.

(Referencias e biografía) (Documentario)

  A súa proposta é elegante, e eso é o que fai extraordinario este método. É tan lóxico, elaborado, complexo, e respetuoso co desenvolvemento do ser humano, que abruma.

Explícome: No trancurso de décadas de educación académica, os métodos de ensino-aprendizaxe foron desvirtuándose...as ideas claves quedaron polo camiño e chegaron só as abstraccións... E se o fracaso escolar viñera de aí? Porque non todas as persoas aprendemos igual, e a uns ou unhas vailles ven o plano das ideas, namentras a outros e outras nos vai mellor experimentar.

E aí é onde Montessori pon o foco...para facervos unha idea, mirade este vídeo de como  multiplicar con Montessori

 Pero tamén é certo que me decatei que a miña filosófia, a miña forma de entender a aprendizaxe, é a mesma. E non imaxinades o que me emocionou tomar conciencia deste feito, que xa viña sospeitando desde que lin sobre o tema.

Eu, ao igual que moitas das participantes neste curso, sentimos que sacabamos unha lousa de enrriba: “non somos raras” .

O certo é que a todos e todas se nos enche a boca de conceptos estupendos, de protestas contra o sistema. Pero a canta xente coñecedes que faga algo por cambialo? E se tentas cambialo... cantas críticas ou advertencias recibes? Eso si, logo voltamos ao mesmo: blablabla, que mal está todo. Pero de que te queixas se cando podes non cambias, e a quen o intenta o tachas de raro/a?

Venme á mente a frase de Desmond Tutu "Se eres neutral en situacións de inxustiza, elixes o lado do opresor"

A muller que impartiu o curso, é guía Montessori, formada en Irlanda hai 15 anos, e seu nome é Céline Hameury.

As sesións con ela non poden deixar indiferentes a ninguén: vólcase como só o fai a persoa que cree e ama o que fai: motiva, ensina e emociona. Como ela ben di, os materiais desenvoltos por M.Montessori, e as súas evolucións e derivacións posteriores, son importantes, pero tanto ou máis é a filosofía, a ética que envolve o xeito de ensinar desde esta perspectiva: AMBIENTE, AMOR, NENO/A

Información de interese:

Sobre a organizadora do curso    http://educacionycrianza.blogspot.com.es/

Sobre a guía / docente : http://montessorihoy.blogspot.com.es/

------------------------
CASTELLANO


"El último fin de semana de septiembre asistí a un curso sobre metodología Montessori. Lo poco que sabia, era de tener que preparar material para explicar a otras personas.
Desde el primer día que leí sobre María Montessori, quedé fascinada.

(Referencias y biografía) (Documental)

Su propuesta es elegante, y eso es lo que hace extraordinario este método. ES tan lógico, elaborado, complejo, y respetuoso con el desarrollo del ser humano, que abruma.
Me explico: En el trancurso de décadas de educación académica, los métodos de enseñanza-aprendizaje fueron desvirtuándose...las ideas claves quedaron por el camino y llegaron sólo las abstracciónes...¿Y si el fracaso escolar viniera de ahí? Porque no todas las personas aprendemos igual, y a unos o unas les va bien el plano de las ideas, mientras a otros y otras nos va mejor experimentar.
Y ahí es donde Montessori pone el foco...para haceros una idea, mirad este viedo de cómo multiplicar con Montessori
Pero también es cierto que me me di cuenta de que mi filosófia, mi forma de entender el aprendizaje, es la misma.
Y no imagináis lo que me emocionó tomar conciencia de este hecho, que ya venía sospechando desde que leí sobre el tema.Yo, al igual que muchas de las participantes en este curso, sentimos que sacábamos una losa de encima: "no somos raras" .Lo cierto es que a todos y todas se nos llena la boca de conceptos estupendos, de protestas contra el sistema. Pero a cuanta gente conocéis que haga algo por cambiarlo? Y si lo intentas cambiar... cuantas críticas o advertencias recibes? Eso sí, luego volvemos a lo mismo: blablabla, que mal está todo. Pero de que te quejas si cuando puedes no cambias, y a quien lo intenta lo tachas de raro/a?
Me viene a la mente la frase de Desmond Tutu "Si eres neutral en situaciones de injusticia, eliges el lado del opresor"
La mujer que impartó el curso, es guía Montessori, formada en Irlanda hace 15 años, y su nombre es Céline Hameury.
Las sesiones con ella no pueden dejar indiferente a nadie: se vuelca como sólo lo hace la persona que cree y ama lo que hace: motiva, enseña y emociona. Como ella bien dice, los materiales desenvueltos por M.Montessori, y sus evoluciones y derivaciones posteriores, son importantes, pero tanto o más es la filosofía, la ética que envuelve la manera de enseñar desde esta perspectiva: AMBIENTE, AMOR, NIÑO/A